By Athma
ഞാനുറങ്ങുന്നു……..,,
നീ തന്ന നൊമ്പരങ്ങളുമായി.
ഉറക്കം കൺപോളയെ തഴുകിയിരുന്നു,
ഒരൽപ്പനേരം മുന്നമേ വരെ.
ഇപ്പോൾ,
പാതി കൂമ്പിയ മിഴിയിൽ,
ഒലിച്ചിറങ്ങിയ ജലധാരയുടെ കാൽപാട്
മാത്രം.
ഓരോ തുള്ളിയും ഒരായിരം സങ്കടങ്ങൾ
എന്നോട് തന്നെ പതം പറയുന്നു.
അനേകായിരം സങ്കടത്താൽ വേലിയേറ്റം
സൃഷ്ടിച്ച ആ ഒരിറ്റു അശ്രുകണത്തിൽ
ചെറിയൊരു പ്രതീക്ഷയിനിയും ബാക്കി.
ഞാനെന്ന വ്യക്തി ജീവനോടെ
എല്ലാം കാണാനും, കേൾക്കാനും,
കൺചിമ്മാതെ നിൻ മുൻപിൽ
ഉണ്ടെന്ന നിന്റെ പ്രതീക്ഷ.
ഒരു നാൾ ഞാൻ ഈ കണ്ണീർകണത്തെ
നിഷേധിച്ചാൽ….,
പിന്നെ നീ എന്നിലില്ല…
– ആത്മ
Nice